Η Κύπρος κερνά κρασί εδώ και 5.500 χρόνια.

Η Κύπρος είναι μία από τις παλαιότερες χώρες παραγωγής κρασιού στον κόσμο, και ακόμη, σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα οι Κύπριοι φαίνεται να είναι οι αρχαιότεροι καλλιεργητές αμπελιού και παραγωγοί κρασιού στον κόσμο. Η καλλιέργεια του αμπελιού και η παραγωγή κρασιού χρονολογούνται από το 4.000  π.Χ., σύμφωνα με τις πηγές και τις αρχαιολογικές μαρτυρίες.

Η λατρεία του Διόνυσου ήταν πολύ διαδεδομένη και αυτό μαρτυρείται και από τα ψηφιδωτά στην «οικία του Διόνυσου» στην κάτω Πάφο, όπου πρωταγωνιστούν οι πρώτοι «οίνον πίοντες», οι ζαλισμένοι από το κρασί, και η πολύχρωμη πομπή του θεού της χαράς... 

Η φήμη των κρασιών της Κύπρου ήταν και είναι πολύ μεγάλη. Κατά την αρχαιότητα είναι γνωστή η λατρεία της Αφροδίτης στην Πάφο καθώς και οι γιορτές που διοργανώνονταν με τη συμμετοχή πολλών επισκεπτών οι οποίοι έπιναν το «Κύπριον νάμα» - το γλυκό Κυπριακό κρασί.

Ο Όμηρος στα έπη του επαινεί τα κυπριακά κρασιά ενώ σε πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα η Κύπρος αναφέρεται ως «εύοινος».  Ο Σαίξπηρ μας πληροφορεί ότι ο Μάρκος Αντώνιος παραχώρησε το νησί της Κύπρου στη βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα με τα λόγια «η γλυκύτητα σου αγάπη μού είναι ισάξια με το κυπριακό νάμα».  

 Μετά την εγκατάσταση των Ναϊτών ιπποτών στο νησί στα τέλη του 12ου αι., ένα συγκεκριμένο είδος κόκκινου γλυκού κρασιού που το χρησιμοποιούσαν και για τη Θεία Κοινωνία («δηλαδή το Κύπριον Νάμα»), άρχισε να γίνεται γνωστό ως «Κουμανταρία», που παράγεται στο νησί εδώ και αιώνες, και είναι το  πλέον φημισμένο από τα κυπριακά κρασιά.  Ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος-Αύγουστος το ονόμασε «Απόστολο των κρασιών» το 13ο αιώνα, ενώ ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος αναχωρούσε από την Κύπρο  λέγοντας:  «Πρέπει να επιστρέψω στην Κύπρο μόνο και μόνο για να ξαναγευτώ το κρασί της».

Σήμερα, αιώνες μετά, οι Κύπριοι πιστοί στην παράδοση παράγουν περισσότερο κρασί κατ’  άτομο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. 

Παραδοσιακά,  η Κύπρος παράγει δύο ποικιλίες σταφυλιών, το «μαύρο» ή κόκκινο, που είναι και μοναδικό στην Κύπρο, και το «ξυνιστέρι» ή άσπρο.  Και οι δύο αυτές ποικιλίες παράγουν κρασιά με δυνατή γεύση.  Τις τελευταίες δεκαετίες οι Κύπριοι οινοπαραγωγοί έχουν πειραματιστεί με νέες ποικιλίες σταφυλιών αλλά πολύ λίγες έχουν αποδειχθεί κατάλληλες για τις ντόπιες κλιματολογικές συνθήκες.  Οι ποικιλίες αυτές χρησιμοποιούνται κυρίως για μείξη με το μαύρο ή το ξυνιστέρι ή για την παραγωγή μικρών ποσοτήτων ελαφρύτερων κρασιών, πιο κατάλληλων για την ευρωπαϊκή αγορά.

Τα τελευταία χρόνια, η κυπριακή κυβέρνηση ενθάρρυνε μικρές επιχειρήσεις να εγκαταστήσουν τοπικά εργοστάσια παραγωγής κρασιού, γεγονός που δημιούργησε ευκαιρίες εργοδότησης και έφερε εισόδημα σε χωριά. Τέτοια  οινοποιία είναι :  Φικάρδος (Μεσόγη), Τσαγκαρίδης (Λεμόνα), Βασιλικόν  (Κάθηκας), Τσαλαπατής (Πολέμι), Αγία Μονή (Στατός), τα οποία θα γευτούμε στη συνέχεια με τη ησυχία μας (εκδήλωση γευσιγνωσίας 28.03.2015, στην Καλλέπεια), οινοποιία τα οποία παράγουν μια τεράστια ποικιλία κυπριακών κρασιών.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι η μεγαλύτερη αγορά για τα κυπριακά κρασιά είναι η Ευρώπη. 

Βοηθήματα: http://www.aboutcyprus.org.cy/, http://ct-srv2.aegean.gr/krasia/